آدمها پیچیده هستند. هرآدمی منحصر به فرد است.
حتی فرزندانی با پدر و مادر مشترک ودر زیر یک سقف باهم فرق دارند. هیچ مقایسه ایی وجود ندارد. هیچ قانون باید و نباید در مورد خصوصیات فردی که از بدو تولد با او به دنیا آمده است وجود ندارد. رفتارهایی اکتسابی هستند. از جامعه ،محیط زندگی یا خانواده بر ما تاثیر گذاشته است.
هر آدمی شاید آنطور که شما فکر میکنید نباشد. آدمهاا در تنهایی خودشانند. در اجتماع رفتارشان فرق میکند. البته تا یه جایی درست است. فقط وقتی با آنها زندگی کنید به خصوصیات اصلی آنها پی می‌برید. انسانها پیچیده هستند.
در دنیای مدرن امروزی ،نمی دانم چه بر سر آدمها آمده است. حتی آدمهای قدیمی که زمانی در عصر نوستالژی به خوبی و صفا معروف بودن ، عوض شده اند..چه دارد برسر دنیا می آید. نوعی سردرگمی میبینم ،یک جور تغییر و تحول عجیب،به قول امروزی‌ها مودی شدند.که البته همه اینها ریشه دارد.
چندین سال پیش با دکتری که متخصص اعصاب و روان بود آشنا شدم. حرف پرمعنایی زد. گفت :
مظلوم ترین بیمارها در دنیا، بیماران اعصاب و روان هستند. زیرا معلولیتی در ظاهر ندارند. اختلال در روان آنهاست. چون دیده نمیشود، کسی هم کمکی به آنها نمیکند. در صورتی که اگر شخصی بر روی ویلچر باشد و معلولیتی داشته باشد همه به او کمک خواهند کرد. فارغ از این که او جسمش فقط معلول است. چه بسا روان سلامتی دارد.بعضی از معلولین فکرشان درست‌تر کار میکند آدمهای خلاقی هستند.
در این روزگار من فکر می‌کنم دیگر فرقی ندارد در کجا زندگی می‌کنیم. انگار ساختار انسانی تغییر کرده و ژن آن دستکاری شده است.آرامشی در چهره ها نمیبینم. گاهی بعضی از خنده ها ،گریه دار تر است.
انسان از آدمیت خود خارج شده است. ما همه چی را دستکاری کردیم همه چی را از چرخه طبیعی خارج کردیم و خود در حال نابودی هستیم.
دیگر حتی بعضی از پدر و مادر ها قابل احترام نیستند. بعضی از مادربزرگ‌هاو پدربزرگ‌ها بزرگتری را از یاد برده اند.فرزندان از کنترل خارج شده اند.
من از پدر و مادر و خانواده ای پر از عشق و محبت صحبت نمیکنم؛ که تعدادشان هم کم شده است.
ما قوانین طبیعت و زمین را زیر پا گذاشتیم.
به نظرم یکباره یا شاید با سرعتی قابل دیدن ،همه چی از بین می رود و جهان ریست می شود. دوباره آدمها از صفر شروع می کنند و دوباره پیشرفت علم ودوباره هاااا و همینطور این چرخه ادامه دارد.
ما هنوز نمی دانیم چه بر سر آدمها در هزاران سال پیش آمده است. چه نسلی از آنها به معنای واقعی باقی مانده است. این یعنی جهان خود رمز است. و هزاران سوال بی پاسخ.
تنها کاری که از دستمان بر می آید، بطور واقعی زندگی کنیم نه فقط زنده باشیم.
به امید اینکه ما هم فرصتی داشته باشیم تا جهانی در صلح و آرامش تجربه کنیم.
