این روزها، همه از تنهایی می‌نالند.
همه در جست‌وجوی همدمی‌اند؛
کسی برای شنیدن، برای بودن.
این‌همه آدم در دنیا هست، اما این‌همه تنهایی… چرا؟
با وجود این‌همه راه ارتباطی، این‌همه پیام‌رسان، تماس، شبکه، هنوز تنها مانده‌ایم.
مشکل از کجاست؟
از آدم‌ها؟
اما آدم‌ها که هستند؟
جز من و تو؟
نکند دیگر «آدم» نیستیم؟
ما به هم بی‌اعتماد شده‌ایم.
آن‌قدر تکرار کردیم: «از سرِ تنهایی با هر کسی وارد رابطه نشو» — که البته درست هم گفتیم —
که دیگر جرئتِ نزدیک شدن به هم را از دست داده‌ایم.
اگر آدم بودن یعنی دیدن، فهمیدن، لمس کردن، دوست داشتن…
شاید سال‌هاست فقط نقشِ آدم را بازی می‌کنیم.
مریم سلیمانی
#نوشته‌ی_ادبی