مستندی است که خانه‌های شیک و بزرگ، عمارت و خانه‌های سلطنتی و خانه هایی که در افسانه‌ها بیشتر دیده‌ایم رانشان می‌دهد؛ که سالهاست ترک شده اند.
خانه باتمام لوازم و اسباب و لباسها و ظرف‌ها و خوراکی‌های مصرفی، همانطور رها شده است.
قاب عکس‌های رو دیوار نشان می‌دهد، روزی آدمهایی در آنجا زندگی می‌کردند. آلبومِ عکسها و کتابهای تو کتابخانه و برگه‌ها و دفترها روی میز رها شده‌اند.
لباسها در کمد و اسباب‌بازی‌ها پخش برزمین و نان تست‌ها در آشپزخانه، نشان از وجود آدم‌هایی‌ست، که در جریان زندگی بودند و یکباره دیگر نیستند.
دیوارها پوسته پوسته و تخریب شده‌اند و کاغذ دیواری‌ها ورآمده است.
لوسترهای گران‌قیمت و میز و صندلی‌های چوبی و کنده‌کاری شده و آباژورهای کنار تخت همه به حال خود رها شده‌اند.
حتی در بعضی از این خانه‌ها یا قصر‌ها که در کشورهای مختلف دیده شده و کم هم نیستند، یخچال خانه هنوز به برق است .
آدمهایی در این خانه‌ها باتمام علایق و وابستگی‌هایشان ،به یکباره ناپیدید شده‌اند.
چه برسر انسان می‌آید که چنین همه چیز را رها می‌کند. می‌رود. محو می‌شود. دیگر هیچ وقت برنمی‌گردد.
آدمها به جایی خواهند رسید که باید از خودشان بپرسند، آرامش و جانم مهمتر است یا تعلقات مادی و گاه معنوی.
من تجربه رها کردن را داشته‌ام .
تلخ و دردناک است؛ ولی رهایی و پرواز است.
#مریم_سلیمانی