از هر چه می‌توانید بنویسید
۱. در مورد آنچه می دانی و دوست داری بنویس.
۲. شخصیت‌های زنده و واقعی خلق کن. از افراد واقعی با عیوب و فضایل خاص خود بنویس.
۳. از زبان ساده و طبیعی استفاده کن. از خودنمایی دوری کن.
۴. جزئیات و احساسات را توصیف کن. توصیف‌های استادانه از تجربیات درونی شخصیت ها بنویس.
۵. از آزمایش فرم نترس. جسورانه از تکنیک‌های ابتکاری استفاده کن.
۶. سرشار از شفقت برای افراد محروم و ستمدیده باش.
۷. قدرت روح انسان را نشان بده. شخصیت‌هایی که با وجود مشکلات، تسلیم نمی‌شوند و به مبارزه ادامه می‌دهند.
۸. تضاد بین انسان و جامعه را به تصویر بکش. تنهایی انسان را در دنیای بی‌رحم جامعه، نشان بده.
۹. از وقایع واقعی الهام بگیر. از مشاهدات زندگی در اطراف خود استفاده کن.
۱۰. در مورد چیزهای بزرگ به سادگی بنویس. معنای عمیق را در داستان های ساده زندگی روزمره نشان بده.
تجربه‌های زندگی هرکدام یک داستان است. تابوی ندیده شدن را کنار بگذار. هیچ نویسنده و هنرمند و عالمی در زمان خودش ستایش نشده است. آثار به مروز زمان جایگاه خود را پیدا می‌کنند. با نوشتن علایق و استعداد نهفته خود را آشکار کن. اگر به نویسندگی علاقه داری آنقدر بنویس و کاغد خط بزن و پاره کن تا راه و سبک خودت را پیدا کتی. نوشتن باید باعث لذت و آرامش شود. گرچه دشواری خود را هم دارد. زیرا نویسنده عمیق‌تر حس می‌کند. بارها گفتم و باز می‌گویم: آثار هرکسی منحصربه فرد است. مثل هر هنر دیگری
مریم سلیمانی
– جان استاین‌بک
مرکز مطالعات ادبی ایران/
ErnestMillerHemingway@