نامه‌ای به معشوقه

عزیزم،

در این لحظات تنهایی که قلمم بر روی کاغذ می‌رقصد، یاد تو همچون نوری در تاریکی، دلم را گرم می‌کند. هر روز که می‌گذرد، عشق من به تو عمیق‌تر می‌شود و هر کلمه‌ای که می‌نویسم، گویی بخشی از وجودم را به تو تقدیم می‌کند.

به یاد دارم روزی را که برای نخستین بار چشمانت را دیدم؛ در آن لحظه، زمان ایستاد و تو همچون نسیمی ملایم بر روح خسته‌ام وزیدی و به من زندگی بخشیدی. هر بار که در خیالاتم به یاد تو می‌افتم، احساس می‌کنم که تمام زیبایی‌های جهان در وجود تو تجلی یافته‌اند.

زندگی بدون تو برایم همچون باغی بی‌گل است. هر صبح که بیدار می‌شوم، امید دیدن دوباره‌ات در دل دارم و شب‌ها با یاد تو خواب می‌روم. اگرچه فاصله ما را از هم جدا کرده، اما عشق ما همچنان در قلب‌هایمان زنده است.

عزیزم، تو الهام‌بخش منی. هر اثر هنری که خلق می‌کنم، گویی تلاشی است برای بیان احساسات عمیق‌ام نسبت به تو. آرزو دارم روزی بتوانیم در کنار هم، دنیای خود را بسازیم.

مریم سلیمانی
#نامه‌های_خیالی