.
در ایام خفقان، در ایامی که ما را دروغ باران کردند و ما محکوم به هیچی و فراموشی شده‌ایم. در چنین ایامی، آدم می‌نویسد تا بلکه بتواند بر این خلط و هرج و مرج فائق آید. ما می‌نویسیم تا واقعیتی که به نظر می‌آید در حال فرو ریختن و غرق شدنی ابدی در یک فراموشی تحمیلی است را در حافظه‌هامان نگه داریم …
ایوان کلیما
روح پراگ
می‌نویسیم تا در این روزگار سخت دوام بیاوریم. می‌نویسیم تا شاید حقیقت دفن نشود. می‌نویسیم تا امید فراموش نشود. می‌نویسیم تا در زیر تیغ بی‌رحم اره‌های زمان تکه‌تکه نشویم.
مریم سلیمانی