مولانا می‌فرماید:
«فکر آن باشد که بگشاید رهی»
نه هر اندیشه‌ای ارزشمند است. فکری سودمند است که راهی نو بگشاید و ما را به روشنایی و درستی برساند. بسیاری از اندیشه‌ها تنها انرژی ما را می‌گیرند و ما را از مسیر بازمی‌دارند.
اگر به گذشته نگاه کنیم، درمی‌یابیم که چه بسیار فکرهای بیهوده‌ای کرده‌ایم که هیچ ثمری نداشته‌اند. اندیشه‌ی بی‌حاصل، انسان را بیشتر گرفتار می‌کند و حتی او را از حقیقت دور می‌سازد.
مولانا در هشدار به اندیشه‌ی بد می‌گوید:
«فكرت بد، ناخن پرزهر دان / می‌خراشد در تعمق روی جان»
و در ستایش اندیشه‌ی نیک می‌سراید:
«اندیشه جز زیبا مكن كو تاروپود صورت است / ز اندیشه احسن، تند هر صورت احسن شده»
او با این سخنان نشان می‌دهد که اندیشه، همچون بذر است؛ اگر خوب و زیبا باشد، ثمرش نور و آرامش خواهد بود و اگر بد و مسموم باشد، جز تیرگی و آزار برای جان ارمغانی نخواهد داشت.
مریم سلیمانی