جملات قصار من

جملات کوتاه من یا جملات قصار من یا گزین نوشته‌های من

همه‌چیز دیدنی و گفتنی و ثابت‌کردنی نیست.
گاهی در پس نگاه یا لبخندِ کسی، چهره‌ای کثیف می‌بینی که دیگران نمی‌بینند.

اگر کسی نخواهد بفهمد، نمی‌فهمد.
شما هرچه باشید، کسانی هستند که شما را تحسین‌ و یا تخریب‌ کنند.

خوب بودن نیازی به اثبات ندارد.

انتظار تایید از دیگران، اعتماد به نفس را پایین می‌آورد.

«شاید زندگی ضیافتی‌ست برای یک روز؛ و هر روز تکرار می‌شود.»
#قصار #استعاره

هیچکس رابطه دردهای بی‌دلیل و بی‌ربط را نمی‌داند جز خودشان.

الان، اکنون زندگی‌ست، که ما درآن جاری هستیم

جوهر خودنویسم واژه می‌زاید.

وقتی لحظه‌ها مریض می‌شوند ساعتم می‌خوابد.

باطری ساعتم را برداشتم تا زمان را متوقف کنم.

عقربه‌ها لحظه‌ی قرار عشاق را ثانیه شماری می‌کنند.

شمعِ بدونِ اشک بغضش را می‌سوزاند.

#قصار_استعاره

گاهی در باتلاقِ مشکلات گرفتار می‌شوید؛ هرچه بیشتر دست‌وپا بزنید، عمیق‌تر فرو می‌روید.

صبر،انتخابِ نخست ما نیست؛ اغلب از بیچارگی‌ست.

گاهی عقل چنان دردی می‌کشد،که دل به حالش می‌گرید.

هر دل،کتابی‌ست خوانده‌نشده؛ پر از حرف‌هایی که هرگز به زبان نیامده‌اند.

#قصار_استعاره

گذشته را می‌توان دید، اما نمی‌توان لمس کرد.

در لحظه‌های زندگی هیچگاه یک حس، دوبار تکرار نمی‌شود.

«پشت نگاه ترحم‌آمیزش، نفرتی خفته است.»

زمان هنواره با آدمی زندگی می‌کند.

در من هزار ریشه‌ست،
هر ریشه هزار هم‌وطن،
و هر هم‌وطن هزار ریشه در وطن.

بعضی آدم‌ ‌ها راا با تخم دروغ کاشته‌اند و حاصلی جز دروغ ندارند.

فرق خانواده ، دوست و غریبه را زمانی می‌فهمی، که پشتت خالی شود.

آب هم به نقطه جوش برسد، می‌سوزاند.

کنترل ذهن شاید اکنون اولین آزادی ما باشد

“من هرگز نمی‌پنداشتم، زندگی همراه با سیم‌های خاردار در هم‌تنیده با پیچک‌های سبز و روان است.”

#قصار_استعاره

گاهی “انتخاب” فقط گزینه نیست، سرنوشت است.

بارها فکر کردیم دیگر نمی‌توانیم تحمل کنیم، و هنوز داریم تحمل می‌کنیم.

«اگر به قیمت له‌کردن دیگران بالا رفته‌ای، سقوطت حتمی‌ست، هرچند دیر.»

قبل از اضافه کردن هرچیزی به زندگیمان، بهتر است ،چیزهای اضافه و قدیمی ناکارآمد را حذف کنیم

فکر کردن به کار سخت از انجام کارسخت، سختتراست. وقتی شروع کنی میبینی کار را تمام کردی.

در این روزگارِ روح فرسا، مگر باران ببارد، جان دوباره دهد.

تمرین مداوم، تبدیل به مهارت می‌شود.

همیشه به آنچه میخواهیم نمی‌رسیم، با تلاش زندگی را می‌توانیم زیباتر کنیم.

خواندن هر روز حتی یک پارگراف از کتاب خوب، باعث رشد در زندگی می‌شود.

فاصله از هرچیز و هرکس تو را دور می‌کند؛ گاه برای مدتی گاه تاآخر عمر

لحظه ها در گذرند در نیابی خود نیز گذر خواهی کرد.

هر روز خود واقعی‌ت را به‌روز رسانی کن.

صبح که از خواب بیدار می‌شوم اولین فکری که به سّرم می‌آید نوشتن است.

تو را با همین کم و کاستی دوست می‌دارم.

از یه جایی باید شروع کرد، همین امروز شروع کن.

برای موفقیت یک چیز مهم است، پشتکار،و تلاش.

شروع هرچیزی شاید سخت باشد. اما وقتی شروع کردی ،سهل می‌شود و اشتیاق، تو را به پایانش می‌رساند.

امروز مشکلاتم را به خدا می‌سپارم و به جهان هستی عشق می‌فرستم وعشق دریافت میکنم.

آگاهی تنها درمان ما از نادانی‌ست.

زندگی هنر زیستن و لذت بردن و گذر از لحظه های تلخ است.

هر روز به دانشم اضافه می‌کنم، دانشی برای آگاهی و زیستن بهتر برای این دهه زیستِ تمام شدنی.

می‌نویسم حتی اگر فقط یک نفر از خواندن آن لذت ببرد.

با خواندن کتاب ، می‌توان به دنیای گدشته و آینده سفرکرد.

بدون امید و رویا زندگی کسالت‌آور می‌شود.

همیشه روزها خوب نیستند و همیشه ما به قدرِ کافی قوی نیستیم؛ این کاملا طبیعیه.

در هرصورت ،درهر زمان ومکان، برای ادامه زندگی فقط روی خودمان حساب باز کنیم.

پشتکار و تلاش ، روی آن طرف سکه موفقیت است.

هدف‌گذاری در زندگی باعث انگیزه می‌شود.

هر روز نوشتن به یک عادت تبدیل می‌شود.

انسان موجود عجیبی است. درون خود هزارتویی دارد گاه درون خود گم می‌شود.

هرگز به قدرتت پی نمیبری تا وقتی که نمی‌خواهی ناتوان باشی.

با قلم و کاغذ دوست باشید؛ شما را زنده نگه می‌دارد حتی زمانی که نیستید.

هربار فرو می‌ریزی ، من جدیدی می‌شوی

دنیا پراز درس و اندرز است. ما شاگردان خوبی نیستیم.

تغییرات کوچک آهسته آهسته شکل می‌گیرد و تبدیل به تغییری بزرگ ،رشد و موفقیت می‌شود.

فقط انسان احمق هیچوقت تغییر نمی‌کتد

از آدم‌های بد دور شو زیرا آدم‌های بد‌ذات با آگاهی به تو بدی می‌کنتد.

من دیگه سعی میکنم به کسی نگم چیکار کنه چیکار نکنه. همه آدمها اگر اشتباه برن یا با آدم اشتباه بگردن سرشون به سنگ میخوره.

هر روز که می‌گذرد دایره اطرافیانم کوچیکتر می‌شود.

کار درست را انجام دهید خود در جای درست می‌نشیند.

گاه می‌شکنم هرچه ساختارست.

تعصب ریشه جهل است در دانای متعصب.

اتمام کارهای نیمه‌تمام خود موفقیت است.

ماهیت انسان و طبیعت تغییر است. ایستادگی در مقابل تغییر رنج به همراه دارد.

زندگی با انگیزه قابل تحمل ‌می‌شود.

در زندگی هرکسی زمانی می‌رسد که تاریخ بعضی از تعهدها دیگر تمام شده است. باید رها کرد

کارهای کوچک را دست‌کم نگیرید تاثیرشان در زندگی بزرگ است.

چیز‌هایی که ما زمانی از خدا طلب می‌کردیم، امروز در دنیا همه را از یک نفر طلب می‌کنیم و این فشار بزرگی‌ست.

هر نویسنده‌ای در حافظه‌ای، ماندگار است. روح نویسنده در کلماتش جاری‌ست.

آدمیزاد بدون آدمیت، آدم نیست.
انسان بدون انسانیت، انسان نیست.

تاریکی شب مرگ خورشید نیست.

دوست داشتنِ بدونِ مرز و بدون توقع را
از حیوانات یاد گرفتم.
با نوازشی ، کیلومترها با تو همراه می‌شوند.

هر بار هدف از نوشتن را به خود یادآوری کنیم. هدف انگیزه می‌دهد و انگیزه امید را زنده می‌کند.

زندگی همراه با دیوانگی شیرین می‌شود. اگر آن دیوانه هنرمند هم باشد صاحب اثر می‌شود.

نوشتن رسیدن به جواب سوال‌هایی‌ست که نمی‌دانستی.

آنچه من را به جلو هل می‌دهد، محک زدن خودم است.

بگذارید آدمها خودشان باشند. آدم‌ها را با ترس از پیش داوری و برچسب ، از خود واقعی‌شان دور نکنید.

هیچ چیز زیباتر از این نیست در جمع کسانی باشی که برای شادی نقاب بر چهره ندارند.

“بیشتر وقت‌ها ضربه را از خاطر‌جمعی می‌خوریم.”

” اگر زن نبود “احساس” کلمه باقی می‌ماند “

لحظاتی در زندگی هست که چاره‌ای جز این دو راه نداری: یا قربانی بشی، یا بی‌رحم.
اگه قربانی بشی، یعنی بی‌رحم‌ترین آدم به خودت خواهی بود.