ادیت اگر: راهنمایی برای چگونگی کنار آمدن با زخم‌های روانی ناشی از جنگ و خشونت
مصاحبه‌کننده: ماریا ژارتوفسکا
ادیت اگر (Edith Eger) : روانشناس و بازمانده‌ای با تجربه واقعی زخم‌های جنگ
ادیت اگر، روانشناس و روان‌درمانگر مشهور آمریکایی، ۹۵ ساله است. او در ۱۶ سالگی به همراه والدین و خواهر بزرگترش، مگدا، به اردوگاه کار اجباری آشویتس فرستاده شد و ۸ ماه در آنجا ماند. والدینش در اتاق گاز کشته شدند و خواهرش جان سالم به در برد. در ماه مه ۱۹۴۵، سربازان آمریکایی او را در میان انبوهی از اجساد یافتند؛ وزنش تنها ۳۲ کیلوگرم بود و ستون فقراتش شکسته بود.
پس از آزادی، او به بیمارستان صحرایی رفت و در آنجا با همسر آینده‌اش، آلبرت اگر، آشنا شد. در سال ۱۹۴۹ به ایالات متحده مهاجرت کردند و ادیت در سن ۴۲ سالگی مدرک روانشناسی گرفت و در ۵۱ سالگی روانشناس متخصص شد.
در سال ۲۰۱۷، ادیت اگر کتاب زندگی‌نامه خود را با عنوان «انتخاب: یک داستان واقعی از امید» منتشر کرد که تجربه او از اردوگاه آشویتس و مسیر بازسازی زندگی را روایت می‌کند و به یک کتاب پرفروش بین‌المللی تبدیل شد. در سال ۲۰۲۰، او کتاب دیگری با عنوان «هدیه: ۱۴ درسی که زندگی شما را نجات می‌دهد» نوشت، که ده‌ها سال تجربه او در کمک به بازماندگان جنگ و قربانیان خشونت را در قالب درس‌های کاربردی ارائه می‌دهد.
تجربه واقعی او از درد، ترس و زخم‌های روانی و کتاب‌هایش باعث می‌شود توصیه‌های او برای هر کسی که آسیب دیده، معتبر و الهام‌بخش باشد.
مهربانی و بقا
زندگی همیشه غیرمنتظره است و ممکن است با شرایطی روبه‌رو شویم که آماده آن نباشیم. در چنین مواقعی، قبل از واکنش دادن از خود بپرسید: آیا کاری که می‌خواهم انجام دهم لازم است؟ آیا مهم است؟ و مهم‌تر از همه، آیا مهربانانه است؟ مهربانی را تمرین کنید و اجازه دهید دیگران نیز از آن بهره‌مند شوند. حتی در دشوارترین شرایط می‌توانیم بقا و نیرو درونی خود را کشف کنیم.
اضطراب و ترس را به فرصت تبدیل کنید
اضطراب طبیعی است، اما می‌توان آن را به فرصتی برای اکتشاف تبدیل کرد. شما زندگی را از درون به بیرون کشف می‌کنید و نباید منتظر دیگران باشید تا شما را نجات دهند. محدودیت‌هایتان را بپذیرید و کاری را که از دستتان برمی‌آید انجام دهید. تمرکز بر این داشته باشید که چه کاری می‌توانید در همین لحظه انجام دهید و بیش از حد از خود انتظار نداشته باشید.
حفظ امید در شرایط سخت
حتی وقتی در تاریک‌ترین شرایط هستید، یادآوری زیبایی‌های زندگی و ویژگی‌های مثبت خودتان می‌تواند امید شما را زنده نگه دارد. زندگی در نهایت تنها یک روز است؛ هر روز را زندگی کنید و روی آنچه در توان دارید تمرکز کنید، نه آنچه خارج از کنترل شماست.
شجاعت در تصمیم‌گیری
شجاعت به معنای ریسک کردن و تجربه کردن است. ممکن است گاهی دلسرد شوید، اما نباید از ادامه مسیر باز بمانید. سوگواری و غم را تجربه کنید، اما اجازه ندهید شما را متوقف کند. با تمرکز بر عمل و توانمندسازی خود، می‌توان امید را در زندگی حفظ کرد.
دلسوزی و مهربانی نسبت به دیگران
مهربانی را تمرین کنید، حتی زمانی که دیگران آسیب دیده‌اند یا شرایط دشوار است. به جای پرسیدن سوال‌های بازجویی‌گونه، با بیانی ساده محبت و توجه خود را نشان دهید. گاهی تنها یک کلمه محبت‌آمیز می‌تواند حال کسی را بهتر کند و به او امید دهد.
کنار آمدن با خشم و عصبانیت
خشم و اضطراب احساسات طبیعی هستند و لازم است آن‌ها را به صورت سالم تخلیه کنیم. فریاد زدن، مشت زدن یا بیان احساسات به صورت کنترل‌شده، به ما و کودکان اطرافمان کمک می‌کند تا با آسیب‌ها و ترس‌ها کنار بیاییم. پذیرش این احساسات بخش مهمی از درمان و توانمندسازی است.
حفظ ارتباط با خانواده و خود
در شرایط دشوار، بهترین کار این است که ابتدا خودتان را جمع و جور کنید و به خود اهمیت بدهید. تنها کسی که می‌توانید روی او حساب کنید، خودتان هستید. با مراقبت از خود و تمرکز بر نقش مثبت خود برای دیگران، می‌توان پیوندهای عاطفی را حتی در شرایط سخت حفظ کرد.
نتیجه‌گیری
ادیت اگر می‌گوید: «حتی در تاریک‌ترین زمان‌ها، امید و مهربانی کلید بقا و انسانی بودن ماست. با وجود محدودیت‌ها، از همین لحظه استفاده کنید تا به دیگران و به خودتان قدرت و نور ببخشید.» این توصیه‌ها برای همه کسانی که با زخم‌های روانی ناشی از جنگ، خشونت یا فقدان دست و پنجه نرم می‌کنند، کاربردی و الهام‌بخش است.
مریم سلیمانی