به نطر من بیشتراز کسب اطلاعات، ما نیاز داریم اطلاعات اضافی را حذف کنیم. فضای خالی در ذهن ایجاد کنیم. تمام اتفاق‌های گذشته در ذهن ما ذخیره شده‌اند. اطلاعاتی که سالهاست تاریخ انقضای آنها تمام شده است. در واقع ما زباله در ذهنمان حمل می‌کنیم. فرقی ندارد اتفاق‌ها خوش یا ناخوشایند باشتد. زیرا زمان آن گذشته است. ما نیاز داریم در اکنون زندگی کنیم. نیازی به یادآوردی و زنده کردن خاطرات نداریم. اگر درسی که باید می‌گرفتیم را آموخته باشیم. چیزی که ما را می‌تواند متحول کند همین اکنون است.
هر روز برای من آغاز یک فکر نو و سبک مفید زندگی است. من سعی دارم هرآنچه از گذشته حمل کردم تخلیه روانی کنم. هیچکدام به پیشرفت من در اکنون کمک نخواهد کرد. زیرا درسی که باید را دریافت کرده‌ام. نیازی به تکرار مکررات ندارم. من هوای تازه، بوی چای تازه دم، طلوع خورشید و شروع روزنو را دوست دارم. اتفاق‌های حتی نه چندان دور هم مرا آرام نمی‌کند. روحم را پژمرده می‌کند. مرا در باتلاق می‌اندازد. زیرا آنها در گذشته هستند.
من به گلهای خشک نیازی ندارم. من دسته گلهای باطراوت و شاداب را در گلدان خاته می‌گذارم.
مریم سلیمانی