ترانه‌های عامیانه؛ صدای مردم
در دلِ فرهنگ هر سرزمین، ترانه‌هایی زاده‌اند که مردمِ ساده، با دلشان ساخته‌اند.
صادق هدایت در کتاب «فرهنگ عامیانهٔ مردم ایران» این نغمه‌ها را گردآوری کرد تا زبان و احساس نسل‌های گذشته فراموش نشود.
یکی از این ترانه‌های کودکانه و طنزآمیز چنین است:
یکی بود یکی نبود
سر گنبد کبود
پیرزنی که نشسته بود
اسبه عصاری می‌کرد
خره خراطی می‌کرد
سگه قصابی می‌کرد
گربه بقالی می‌کرد
شتره نمدمالی می‌کرد
پشه رقاصی می‌کرد
کارتونه بمبازی می‌کرد
موشه ماسوره می‌کرد
مادر موش ناله می‌کرد
فیل اومد به تماشا
پاش سرید به حوض‌شا
افتاد و دندونش شیکس
گف: ننه جون دندونکم
از درد دندون دلکم
اوسای دلاک را بگو
مرد نظر پاک را بگو
تا بکشه دندونکم
این ترانه‌ها عموماً خیلی قدیمی هستند. موضوع و لحن آنها اغلب تغییر می‌کند، حتی نظیر بعضی از آنها عیناً در نزد سایر ملل نیز مشاهده می‌گردد.
مریم سلیمانی
#صادق_هدایت #ترانه_محلی