نوشتن و یادداشت روزانه تک جملهای
اندی کلارک و دیوید چالمرز در مقاله معروف خود “ذهن گسترشیافته” (The Extended Mind) استدلال میکنند که نوشتن نوعی فکر کردن است، زیرا ابزارهای نوشتاری به بخشی از فرایندهای شناختی ما تبدیل میشوند. آنها معتقدند که فکر کردن محدود به فعالیتهای درون مغز نیست، بلکه زمانی که ما با ابزارهای بیرونی مانند کاغذ، قلم یا کامپیوتر کار میکنیم، فرایند تفکر در این ابزارها گسترش مییابد.
چرا نوشتن فکر کردن است؟
بیرونیسازی افکار:
وقتی ایدههای خود را روی کاغذ مینویسیم، آنها را از ذهن به محیط بیرونی منتقل میکنیم. این کار به ما امکان میدهد که اطلاعات را مرتب کنیم. الگوهای جدیدی پیدا کنیم و ارتباطهای تازهای بین مفاهیم برقرار کنیم. به نوعی حافظهمان را در دست گرفتهایم.
حافظه خارجی:
نوشتهها به نوعی حافظه مکمل هستند. یادداشتبرداری یا نوشتن به ذهن کمک میکند که اطلاعات را ذخیره کرده و بعداً به آن بازگردد، درست مانند حافظه درونی مغز. در واقع نوشتن، کارِ ثبت کردن در حافظه را انجام میدهد.
وقتی چیزی را مینویسیم، میتوانیم بازنگری کنیم، خطاها را اصلاح کنیم و ایدههای خود را بهتر سازماندهی کنیم. این بازخورد خارجی به تفکر عمیقتر منجر میشود.
نوشتن باعث تعامل فعال با محیط بیرونی میشود، جایی که فکر کردن تنها یک فرایند ذهنی نیست، بلکه به وسیله ابزارهای نوشتاری به شکلی عملی و خلاقانه تحقق مییابد. میتواند نوشتن، نکتهبرداری از یک گزارش یا آموزش یا ایده باشد. میتوان در حد یک جمله یادداشتی از کارکرد روزانه خود داشته باشیم. همین یک جمله به تفکر در کارکرد روزانه ما منجر میشود. اگر برای یادداشتهای روزانه وقت ندارید و مستمر انجام نمیدهید. روزی یک جمله کارکرد روزتان را یادداشت کنید.
نوشتن بخشی از فرایند فکر کردن است، نه فقط یک ابزار برای ثبت افکار. وقتی مینویسیم، ایدههایمان در تعامل با محیط تغییر میکنند و رشد مییابند. به این ترتیب، مغز ما به همراه ابزارهای نوشتاری یک سیستم شناختی یکپارچه میسازد که تفکر را گسترش میدهد.
یادداشتبرداری یا نوشتن به ذهن کمک میکند که اطلاعات را ذخیره کرده و بعداً به آن بازگردد، درست مانند حافظه درونی مغز. در واقع نوشتن، کارِ ثبت کردن در حافظه را انجام میدهد.
اگر یادداشتنویسی روزانه را مستمر نمیتواتید انجام دهید. یادداشت روزانه خود را در یک جمله بنویسید.زمان کمتری را میگیرد. در ضمن نوشتن همان یک جمله ساده نیاز به فکر کردن در مورد عملکرد روزانه دارد.
برای ثبت یادداشت روزانه تک جملهای:
1. تمرکز بر لحظه کلیدی: مهمترین حس یا اتفاق روز را انتخاب کنید.
2. ساده و موجز: جملهای کوتاه و پرمعنا بنویسید.
3. احساسی یا تأملبرانگیز: جمله باید بازتابی از تجربه یا احساستان باشد.
4. الهامبخش یا توصیفی: از کلمات الهامبخش یا توصیفات تصویری استفاده کنید.
جزئیات واقعی: به یک اتفاق خاص از روزتان اشاره کنید.
حس و تجربه شخصی: احساسی که در آن لحظه داشتید را بیان کنید.
سادگی و خودمانی بودن: زبان ساده و صمیمی استفاده کنید.
برای نوشتن یادداشت روزانه تک جملهای ملموس، بهتر است لحظات ساده و واقعی روزمره را با احساسی شخصی ترکیب کنید. در اینجا چند نکته کلیدی با توضیحات بیشتر آورده شده است:
انتخاب یک لحظه خاص : به جای کلیگویی، یک لحظه خاص از روزتان را که توجهتان را جلب کرده انتخاب کنید. این میتواند یک تصویر، صدا، بو یا حتی یک مکالمه کوتاه باشد.
استفاده از جزئیات حسی : از حسهای پنجگانه (بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی، لامسه) برای واقعیتر کردن جملهتان بهره ببرید. این کمک میکند که نوشته زنده و باورپذیر شود.
بیان احساسات درونی : لحظهها را با احساسی که در آن لحظه داشتید، گره بزنید. این میتواند شامل شادی، اندوه، آرامش، دلتنگی یا حتی حس مبهمی باشد.
سادگی و صداقت : بیان جملههایتان نباید پیچیده باشد. ساده و صمیمی بنویسید، درست مثل اینکه با دوستی نزدیک صحبت میکنید.
الهام از اتفاقات کوچک روزمره : اتفاقات معمولی مثل نوشیدن چای، راه رفتن در خیابان، دیدن یک گربه یا حتی نگاه به آسمان میتوانند الهامبخش باشند.
با این رویکرد، یادداشتهای روزانهتان میتوانند به خاطراتی زیبا و ماندگار تبدیل شوند که حال و هوای لحظههایتان را به تصویر میکشند.
مریم سلیمانی