.
در ایام خفقان، در ایامی که ما را دروغ باران کردند و ما محکوم به هیچی و فراموشی شده‌ایم. در چنین ایامی، آدم می‌نویسد تا بلکه بتواند بر این خلط و هرج و مرج فائق آید. ما می‌نویسیم تا واقعیتی که به نظر می‌آید در حال فرو ریختن و غرق شدنی ابدی در یک فراموشی تحمیلی است را در حافظه‌هامان نگه داریم …
ایوان کلیما
روح پراگ