آموخته‌هایم را با شما به اشتراک گذاشتم.
در نویسندگی مهارت در پروراندن مطلب بسیار مهم است شاید نویسندگی همان هنر پروراندن مطلب است. همین هنر است فرق میان آنکه می‌داند و می‌نویسد و آنکه می‌داند و نمی‌تواند بنویسد. ولی این کافی نیست. مهم آن است بتوانیم مقصودمان را یان کنیم. این همان مشکل معلم‌ها در تدریس است. چگونه درس دادن و از چه درس دادن شاید مهم‌تر باشد.
در این عصر شتاب زدگی بهتر است نویسنده ساده و روان و رسا بنویسد تا نیازی به مراجعه فرهنگ لغت نباشد. آوردن تشبیه زیبا و استعاره، کنایه به‌جا، ضرب المثل، شعر، نغز دلپذیرو کلمات قصار همه نوشته را پربارتر و خواندنی‌تر می‌سازد. که این لازمه شناخت واژه‌ها و بکارگیری درست آن در جمله است. و بکارگیری جمله درست در یک پارگراف است.
_ زمان و مکان : داستان در کجا و چه وقت اتفاق افتاد
_ سبک نوشتن: نامه‌ای که به یک کارگر می‌نویسید تا به یک اداره رسمی یا شخصی مهم فرق دارد
_ داستان را بنویسید: با تمام رازهایش بنویسید.دوست ندارید کسی قسمتی خصوصی آن را بخواند، قسمت‌هایی را از آن بیرون بکشید.یا قسمت خصوصی را پاره کنید.
_ دیالوگ های بی‌مصرف: کلماتی هستند که از داستان حذف کنیم ، هیچ اتفاقی برای داستان نمی‌افتد.
_ تصویرسازی: به جا، برای داستان تصویر سازی کنیم. بی‌خود از هرچیزی مثل درو دیوار چه رنگیه و در جای نامناسب ننویسیم.
_ صفت: ننویسیم عصبیه. عصبی بودنشو در داستان نشون بدهیم
_ مخاطب خاص: تجسم کنید کی قراره این داستان را بخواند.
عباس معروفی گفت : صادق هدایت در جایی میگه برای سایه‌ام می‌نویسم.
_ شخصیت در داستان: همین مردم عادی ،خانواده، بقال سرکوچه اینها همه میتونن شخصیت یک داستان باشند.
شخصیت را باید بسازیم. شخصیت در داستان سواد داره نداره/ تحصیلکرده است بی سواده/ لهجه داره نداره/ از نظر روانی چه ویژگیهایی داره/ چه تیک هایی داره.
_ نام گذاری شخصیت
_ زاویه دید: اول شخص :کسی که میبینه و تعریف میکنه .زاویه دیش محدوده و هرچه ببینه میتونه بگه.
دوم شخص: کسی که از زبان او می‌گوید .
نقل قول ،حکایت
_ دانای کل : از هر زاویه‌ای روایت میکنه از گذشته ،حال، آینده و اتفاقهای درونی ،چیزهایی که دیگران ندیدن او می‌بیند، او ازش آگاه است.
در نویسندگی لازمه حافظه رو دستکاری کنیم .خاطرات رو تغییر بدیم. زوایا رو تغییر بدیم. داستان اگر واقعی نیست پس نیازی نیست همه چی رو واقعی بنویسیم.
_ انواع داستان:
تخیلی _ افسانه‌ای_ جادو و واقعیت_ جنگی_ کودکانه_ بر مبنای دیوانگی_ رویا و کابوس_ ترکیبی …
_ موضوع داستان: میخواهیم از داستانمان چه بفهمند؟ ما چی رو دوست داریم به دیگران بگوئیم؟
مثلا از جنگ بنویسیم. جنگ خوبه؟، جنگ بده،؟ آثار مخرب داره…..
_ عنوان متن یا اسم داستان مهمه.
با وجود تمام قواعد داستان نویسی که هنوز نظرهاو توصیفهای متفاوتی از داستان و رمان وداستان کوتاه و جستار و مقاله و نثر ادبی و دل‌نوشته و شعر وجود دارد.
نویسندگانی بودند بدون درنظر گرفتن این قواعد هرجور دوست داشتند، نوشتند و موفق هم شدند.
من خودم رعایت قواعد را قبول دارم ولی در قید و بند همه چی نیستم.
اول می‌نویسم و بعد برایش اسم انتخاب می‌کنم.
بعضی ها اول عنوان یا اسم داستان را می‌نویسند و بعد جرقه‌ای برای ادامه به ذهنشان می‌خورد.
شما بنویسبد بعد از مدتی به سراغش بروید و دوباره بلند بخوانید. در میان این نوشتن‌ها یک داستانی زیبا درخواهدآمد.
دو چیز مهم است در نوشتن:
اول : بدون توجه به ویرایش و علط املایی بنویسید. حتی بدون سانسور.
دوم : به دقت بخوانید و کلمات اضافه را حذف کنید و کلمات را با مترادفش جابه‌جا کنید. ویرایش کنید. جمله‌های اضافی را حذف کنید.
بارها با فاصله بخوانید و بازنویسی کنید.
این دقت در بازنویسی ،به کیفیت دلستان یا هر نوع نوشته‌ای ، کمک می‌کند.
#مریم_سلیمانی