واژه‌ها زبان هستند. آدمها با زبان با هم حرف می‌زنند. بعضی‌ها هرچه برزبانشان می‌آید می‌گویند.

به درست یا نادرست به زشت یا زیبا بودن آن توجهی ندارند.

بعضی از واژه‌ها به آدمها معنا می‌دهند.

بعضی از آدمها به واژه‌ها معنا می‌دهند.

آدمها به واژه” انسانیت” معنا می‌دهند.

واژه پدر و مادر به “پدرها و مادرها” معنا می‌دهند.

گاهی والدین وازه ” پدر و مادر ” را بی‌معنا می‌کنند.

واژه “پشت و پناه” را می‌توان اینطور تصورکرد:

پشت یعنی پدر، پناه یعنی مادر.

چقدر ما در زندگی پشت و پناه داریم یا داشتیم.

واژه‌ها زبان گویا هستند. واژه‌ها احساس دارند.

واژه‌ها خشم و کینه دارند. واژه‌ها عشق و مهر دارند.

واژه “پذیرش ” ” تغییر”  ” خرد ”

پذیرش گاهی خودش راه حل یک مشکل است.

پذیرش قدرت میخواهد.

تغییر گاهی زندگی را زیرو رو می‌کند.

چشم‌ها را باز می‌کتد. گاهی آباد می‌کتد. گاهی ویران می‌کتد.

تغییر  به سمت رشد و موفقیت، شهامت می‌خواهد.

اینکه ما کجا و چه‌وقت بپذیریم و تغییر کنیم، خرد می‌خواهد.

مریم سلیمانی