گاهی در زندگی به نقطه‌ای می‌رسی که دیگر نمی‌توانی ادامه بدهی. احساس می‌کنی همه‌چیز از هم گسسته و هیچ‌چیز سر جای خودش نیست. حتی خودت هم نمی‌دانی چرا ناگهان فرو ریخته‌ای. دلت می‌خواهد از همه‌چیز عبور کنی، هرآنچه بوده و هست را کنار بزنی.
این همان لحظه‌ای‌ست که باید صدای دلت را بشنوی. از تو چه می‌خواهد؟ چه چیزی درونت خاموش مانده است؟ شاید شنیده نشدی، شاید نتوانستی آن‌طور که باید حرفت را بزنی. شاید زندگی‌ای که می‌خواستی، زندگی نمی‌کنی. شاید خودت، خودت نیستی.
باید جسارت داشت. باید شجاعت به خرج داد. باید ایستاد، فرو ریخت و از نو آغاز کرد.
سخت است، دردناک است. اما اگر موفق شوی…
اگر موفق شوی، از دل ویرانه‌ها خودی را می‌سازی که این‌بار نه بر پایه‌ی توقعات دیگران، بلکه بر اساس حقیقت وجودت شکل گرفته است. این فروپاشی، شاید همان آغازی باشد که همیشه به آن نیاز داشتی.
مریم سلیمانی